O bensiz bir hayata hazır olabilir ama ben her ne kadar onu hayatımdan çıkartmaya çalışsam, neden kendilerini aramadığımı soran, çağrılarına geri dönmediğim için hatır koyan tanıdıkların sitemlerine bile göğüs gersem, mecburi haller dışında onunla irtibat kurmamayı düşünsem ve bunu yedi düvene açıklamaya çalışsamda itiraf ediyorum onu hayatımdan çıkartmaya hazır değildim !!!!
Nerden bilebilirdim bu konuya bu kadar içerlediğini :(
Bu konunun onun umurunda olmayacağını sanıyordum.
Onu ruhsuz sanıyordum.
Haksızda sayılmazdı aslında. Bütün bu konuşulanlar onun yanında konuşuldu. Hiç dikkate almadım onda yaratacağı etkiyi.
Hatta ve hatta aileme onu hayatımda istemediğimi ve sebeplerini sıraladığım açıklamalarımın kimisinde bizzat kendisi aracılık ediyordu :(
Onu bana ilk tanıttıklarında acaba tanıtanlar biliyorlarmıydı kötü yönlerini?
Biliyorlardı da bana mı söylemediler? yoksa onlarda mı sonradan öğrendiler?
O günlerde nasılda heyecanlıydım........
Ve sonra onsuz kalınca üzüleceğimi hiç mi hiç sanmıyordum.
Ya şimdi.
Malesef üzgünüm :(
Keşke giderken onu hiç yanıma almasaydım.
Aslında çok nadir onu yanımda götürürdüm. Bu günde işte o nadir günlerden biri idi ve o yanımdaydı.
Ve keşke demek için çok geç .....
Bazı şeyleri tamir etmek çok zor ve belkide imkansız :(
Her ne kadar ondan uzaklaşmaya çalışsamda her şey çok ani oldu. Nasıl olduğunu anlayamadım. Aniden kendini soğuk sulara bıraktı. Ben olayı farkettiğimde çoktan sulara gömülmüştü, bu onu son görüşüm oldu ....
Çeklilen sifonun sesine benim "aaaaaaa telefonum" diye bağırışım eşlik etti :)
Ama nafile giden çoktan gitmişti.
Gitmişti de ben ardından bakakaldım.
Evet bu öğle saatlerinde sevgili cep telefonum, bu hayata daha fazla katlanamayarak kendini tuvaletin soğuk sularına bırakarak intihar etti !
:(
Ve ben çok zamandır hayalini kurduğum cep telefonsuz bir hayatın içine aniden bırakılıverdim...............
İstanbul dan - Paris e :
Can özüm fırsat bulup beni okuyabilir misin bilemiyorum.
Okursan vaziyetler açık.
Kaderin bir cilvesi olarak, iş telefonunu ezberlemeyeşim, onu bırak not dahi etmeyişim, ilk defa kişisel telefonunu son anda ağırlık etmesin diye evde bırakışın sana ulaşmama engel.
Bizi ararda ulaşamazsan ne düşünürsün bilemiyorum.
Annemlere haber bıraktım.
.
.
*********************************
.
.
*********************************
.JPG)
Kayıtlar
11 yorum:
esracim yazini okurken bir an heyecanlandim aceba bir yakininimi kaybetti diye ;( ama sadece cep telefonu olduguna bir an sevindim! Giden telefon olsun - demi ama !!! Hiiiicte hatiri kirilmaz;)
canım , metin ol üzme kendini hayırlısı böyleşmiş kader işte !!
karşına O'ndan çok daha iyi O'ndan çok daha marifetli teknolojik bir diğeri mutlaka çıkar :)))
selam ve dua ile
Ebru;
evet elbette giden sedece telefon olsun ;)
Arzu;
evet metanetli olmaya çalışıyorum :P
Bir süre onun yerine yenisini koymayı istemiyorum.
Dur bakalım, başarabilirsem.......
gidenin arkasından ağıt yakmak yersiz,varlığında kıymetini bilecektin arkadaşım:))zaten dün aradım kapalıydı telin,bana ulaşma şansını yine de vereceğim sana,maillerini kontrol et:))küçük adamını öpüyorum
N.S.
galiba şükürsüzlük ettim.
bir haftadan fazladır aklımdasın.
Tel ile görüşmenin bizi keseceğini hiç sanmıyorum.
Bir ara görüşelim.
korktum once sonra tlf oldugunu anlayınca rahatladımm walla...gecmıs olsun dıleklern için de cok tskler...
Ah canım, mukadderat!
sabah sabah beni hem gerdin hem güldürdün e.t
:)
alacağın olsun
süper bir yazı...
eş mi, baba mı kim bu derken cep telefonu çıktı
:)
Haydaaa, ben de sevdiginziden ayrildiniz sandim, okudukca koltuguma coktum, coktum de coktum.
Telefonmus meger:)
Onsuz cok mutlu olacaksiniz, bana guvenin:)
Özge Sipahioğlu;
İnşallah daha iyisinizdir.
şirinanne;
mukadderata boynumuz kıldan ince ;)
Fevkalade;
koltuğunuzda çöküntüye sebebiyet verdiğim için özür diliyorum :)
Onsuz mutlu olacağımı öteden beri düşünüyorum ancak dış güçler bu mutluluğu tadmama müsade etmiyor ve etmeyecek gibi görünüyorlar :(
Pınarcım;
seni gerdiğime üzüldüm, güldürdüğüme sevindim :)
Ama artık onlardan ailelerimizin bir ferdi olmadı mı! hemde tüm sırlarımızı, sevinçlerimizi, üzüntülerimiz bilen bazen yatağımzı bile paylaştığımız. Hatta bu olayın meydana geldiği olay mahallini göz önüne alırsak, bize eşten, babadan bile daha yakın olduklarını düşünebiliriz değil mi? :P
abooo ne güldüm yaa kuzen....
sen çok yaşa emi :))
Yorum Gönder